Gemalen gember

- Geleverd in een hersluitbare zak - 

Geen GGO - Geen ionisatie -

Toepassingen in de keuken en daarbuiten:

Hier wordt de hele wortelknol (dat wil zeggen de wortel) gedroogd en gemalen. Dit extreem fijne witte poeder is perfect om een groot aantal gerechten op smaak te brengen, maar voor vloeistoffen (alcohol, thee, vruchtensappen, enz.) geef de voorkeur aan de hele gember, die je heel kunt laten of simpelweg in kleine stukjes kunt snijden met een snoeischaar, om geen bezinksel in de vloeistof te krijgen.

De smaak van gemalen gember is peperig, pittig, citroenachtig en warm, en wordt sterker naarmate de wortelknol rijper wordt: de smaak van jonge wortels is bijna mild, terwijl hij sterk wordt bij oudere wortelknollen.

Gember is een veelgebruikte specerij in talloze kruidenmengsels en in veel keukens van de wereld: Aziatisch, Indiaas, Noord-Afrikaans, en zelfs nu in het Westen. In India maakt het deel uit van de currys, van de garam massala, van massale. In Noord-Afrika maakt het deel uit van de "ras el hanout", en in China is er praktisch geen gerecht zonder gember! Gecombineerd met de badiane, is het heerlijk in vis sauzen. Het brengt ook de tomatensauzen en witte vleesgerechten zoals kip perfect op smaak.

Gember wordt ook gebruikt in de bakkerij (speculaasbroden, koekjes) evenals in thee en alcoholische dranken zoals punches, hypocras. Je kunt er ook verfrissende en tonifiërende drankjes van maken, evenals kruideninfusies. In Canada inspireerde de "ginger ale", een zoete, bruisende en alcoholvrije drank, de beroemde frisdrank "Canada dry". In Frankrijk, nabij Jarnac, wordt een likeur op basis van gember geproduceerd.

Het wordt ook vaak geconsumeerd als gekonfijte wortelknol, vooral in China, als lekkernij.

Wie ben ik?

Oorsprong: Nigeria

Wetenschappelijke naam: Zingiber officinale

Gember is een soort uit Azië, behorend tot de Zingiberaceae familie, waarvan de wortelknol (de wortel) zowel in de keuken als in de traditionele geneeskunde wordt gebruikt. Het is een tropische kruidachtige plant van ongeveer 0,90 m hoog die uit de wortelknol groeit. De bladeren zijn lang en geurend, de bloemen zijn wit en geel met rode stippen, hun schutbladen zijn groen en geel. Na de bloei verschijnt er een korte aar met zwarte zaadjes die in capsules zitten, aan het uiteinde van een schacht bedekt met schubben. Gember gedijt goed in zonnige omstandigheden en een warm, vochtig klimaat. Het groeit snel en wordt alleen vermeerderd door het delen van de wortelknollen.

India en China produceren samen meer dan 50% van de wereldconsumptie. Maar gember wordt tegenwoordig in alle warme regio's van de wereld gekweekt.

Twee andere planten zijn zeer verwant aan gember: de "wilde gember", uit de Aristolochiaceae familie, afkomstig uit Noord-Amerika, waarvan de smaak en eigenschappen vergelijkbaar zijn, en de kurkuma, waarvan de wortelknol een heldere gele kleur heeft en ook zeer veel geneeskrachtige eigenschappen bezit.

Gember bevat een veertigtal antioxidanten en, net als zijn neef kurkuma, worden hem tal van voordelen toegeschreven, waaronder het verlichten van misselijkheid bij zwangere vrouwen en reisziekte (de Chinese zeelieden kauwden erop om het te voorkomen).

Bovendien zouden sommige van deze verbindingen bestand zijn tegen warmte, en zelfs vrijgegeven kunnen worden tijdens het koken.

°°°

Korte Geschiedenis:

In tegenstelling tot de overgrote meerderheid van planten, heeft gember de capaciteit verloren om zich voort te planten via zijn zaden en vermenigvuldigt het zich tegenwoordig alleen via zijn wortelknol, wat betekent dat de plant al heel lang gedomesticeerd is. Alle gember op de markt is dus samengesteld uit klonen van zeer oude cultivars, die misschien dateren van de vroege landbouw, zo'n 12000 jaar geleden... Deze cultivars zijn vrijwel resistent tegen ziekten en plagen, wat hen in staat heeft gesteld de tand des tijds te doorstaan...

Gember wordt al meer dan 5000 jaar gebruikt als kruid en medicinale plant, maar de wilde voorouders zijn nooit teruggevonden.

Indiaase teksten uit 1000 v.Chr. schreven deze plant voor bij verschillende kwalen. De Chinese artsen blijven het vandaag de dag volop gebruiken.

Gember werd door Arabische handelaren "zenj" genoemd, naar de bewoners van de oostkust van Afrika waar ze het vandaan haalden, een woord dat ook "Zanzibar" heeft voortgebracht. Het waren deze handelaren die het ongeveer 1000 jaar voor Christus in Europa introduceerden. Het was al bekend in Frankrijk en Duitsland in de 9e eeuw. De Spanjaarden, tijdens hun veroveringen, introduceerden het op de Antillen en in Mexico, vanwaar ze het later konden exporteren.

De naam "gingembre" verschijnt voor het eerst in Franse geschriften in 1256. Deze naam is afgeleid van een Sanskriet woord dat "in de vorm van een hertengewei" betekent, in relatie tot de vorm van de wortels van de plant.

Vertaling:

Engels: Ginger       Duits: Ingwer

***

Recepten die je kunt maken met dit product

Inktvis met tomaat en saffraan