Product geleverd in hersluitbare zak
°°°
Gebruik in de keuken:
De rozemarijn is een van de essentiële bestanddelen van het mengsel genaamd "kruiden van de Provence", en dus van de mediterrane keuken. Het wordt gebruikt in stoofschotels, civets, marinades en op gegrild vlees waarop het royaal wordt gestrooid. Het past heel goed bij aardappelen en lam. Het kan zelfs worden gebruikt om vlees of vis te roken.
Als de bladeren, die een beetje lang en stijf zijn, je storen, kun je ze gehakt of zelfs gemalen vinden op onze site.
Recente kooktechnieken hebben het gebruikt in infusies om flans, crèmes, ijs en zelfs sommige jams, vooral van abrikozen, vijgen of perziken, te parfumeren. Minder vaak wordt het zelfs gecombineerd met pure chocolade. In de traditionele gastronomie van Provence wordt het gebruikt voor het maken van zandkoekjes met citrusvruchten. En als je het combineert met kaneel, zul je ervan genieten!
Zijn hoge concentratie flavonoïden en fenolen maakt het ook geschikt voor infusies. Het verlicht vermoeidheid, spijsverterings- en leverstoornissen, ademhalingsinfecties en hoofdpijn. In de herfst en zelfs in de lente worden er infusiekuren van 2 of 3 weken gemaakt met een theelepel bladeren per kopje, die 10 minuten moeten trekken. Je kunt tijm aan de infusie toevoegen en naar wens zoeten met honing. Een "wondermiddel" om goed voorbereid de winter in te gaan!
Wie ben ik?
Oorsprong: Marokko
Botanische naam: Rosmarinus officinalis
Algemene namen: Incensbloem (Provençaals), kroonkruid, roos van de zeelieden, roos van de zee, zeeroos
Rozemarijn is een vaste struik uit de lipbloemenfamilie, afkomstig uit de rotsachtige struikgewas van het Middellandse Zeegebied en groeit overal waar het klimaat gematigd is, met milde winters en kalkachtige bodems. Het houdt van volle zon en kan geen overmaat aan vocht verdragen. Zijn vermogen om zich tevreden te stellen met de schaarse vochtigheid aan de kust zou de oorsprong van zijn naam "zeeroos" kunnen verklaren.
Het kan 1,50 m hoog worden, en zijn fijne en taaie naaldachtige bladeren zijn altijd groen. De geur is krachtig, kamferachtig, een beetje zoals wierook, vandaar de Provençaalse naam "incensbloem". Zijn bloemen zijn bijzonder nectar rijk, en bijen maken er een zeer gewaardeerde honing van, vroeger "honing uit Narbonne" genoemd.
De bloei begint vanaf februari en duurt tot mei. Soms verschijnt er in de herfst een tweede, minder volle bloei. De bloemen komen voor in trossen variërend van lichtblauw tot violet, afhankelijk van de soort. Sommige zeldzamere variëteiten hebben witte bloemen.
Er zijn meer dan 150 variëteiten van rozemarijn die zich onderscheiden door hun grootte, groeiwijze, bloemenkleur en winterhardheid.
Het wordt ook veel gebruikt als aromatisch bestanddeel in de cosmetische industrie om zeep, crèmes, enz. te parfumeren, evenals in de voedingsindustrie voor het parfumeren van snoep, sauzen, desserts, enz.
Tenslotte is het gebruik in de parfumerie al heel oud. Een van de eerste bekende alcoholische parfums is "Hongaarse water", waarvan het de basis vormt en dat veel werd gebruikt in de 17e eeuw. Het wordt nog steeds gebruikt in de productie van parfums, voornamelijk voor mannen.
°°°
Kort Verhaal:
De oude Grieken hadden veel respect voor rozemarijn. Het werd gebruikt op alle feestdagen. Bruiden droegen kransen van rozemarijn (vandaar de naam "kroonkruid"), en gasten kregen takjes versierd met kleurrijke zijden linten.
Het stimulerende effect op de mentale functies deed de oude Grieken besluiten om de hoofden van 
studenten ermee te versieren.
Er werden ook takjes onder het kussen gelegd om slechte geesten en nachtmerries te verdrijven.
De Egyptenaren plaatsten takjes rozemarijn in de graven van farao's om hun ziel te versterken.
De studenten uit het oude Griekenland maakten kransen van rozemarijn die ze droegen tijdens examens, in de hoop hun geheugen te verbeteren.
Tijdens pestepidemieën werden takjes rozemarijn verbrand om de lucht te zuiveren, en kleine zakjes werden aan de hals gedragen om in besmette gebieden de lucht in te ademen.
Vertaling:
Engels: Rosemary
***
